gedicht van Marly ook een E.P.P.er....

Het warme weer komt er weer aan en dit schreef Marly:

Half Nederland... wat zeg ik.... bijna heel Nederland juicht het toe... behalve Ik (en nog minimaal 300 andere EPP Patienten).

De lente staat weer voor de deur...

Het liefste zou ik die deur heel hard dichtsmijten...
De tijd van ongedwongen en ongelimiteerd naar buiten gaan is weer voorbij...

Ik schreef ooit eens een gedicht over hoe ik me voelde na zo'n TE zonnige lentedag met de bijbehorende pijn doordat ik weer eens over mijn grens heen was gegaan....;

de dagen worden langer
de zomerjas gaat aan
de koltrui gaat de kast in
de zon heeft weer vrij baan.

moeten letten op het weer
ruiken van lentegeur
beperkt in het buitenzijn
de lente staat weer voor de deur

Zoveel verschillende emoties
Woede,pijn,onmacht en verdriet
Ik wil het niemand laten merken
Ik wil dat niemand me zo ziet

Waarom heb ik EPP
Wil net zo zijn zoals de rest
Waarom ben ik zo eigenwijs
Ben ik het die het zelf verpest

Ik wil andere niet kwetsen
Wil niet het blok zijn aan hun been
Heb geen zin in confrontaties
Liever ben ik nu alleen

Even niemand om mij heen
Cd'tje op en volume hoog
Gedachten dat ik alles aankon
Waarmee ik hun en mezelf bedroog.

De lente.... de tijd dat iedereen als een gek in de tuin gaat werken, de grote schoonmaak gaat doen en ieder zonnestraaltje probeert mee te pikken..
De tijd dat het straatbeeld weer veranderd van dikke jassen,mutsen en laarzen naar korte mouwen en blote benen. Voor ons niet weggelegd!

Nou hoor ik je denken.... wat klaagt dat mens nou...

Ja.. soms heb ik daar enorm de behoefte aan, om even lekker te klagen, me ontzettend zielig te vinden en weg te kwijnen in zelfmedelijden...

Maar hoe je het ook bekijkt,.... die bal lava gaat nooit mijn vriend worden.
De herfst en de winter blijven mijn favorieten...
en verder zal ik altijd mijn grenzen blijven opzoeken en zelfs oveschrijden....
of... zoals " Loesje" zegt:

"een grens is eigenlijk een wens om verder te gaan"

En zo is het maar net... want ik zou heel graag verder dan deze grens willen gaan, maar dan wel pijnloos en zorgenloos!

-Marly-

Het is zo hoe ik mij ook wel voel. Ik weet het er zijn ergere dingen in het leven maar het is knap lastig en deze tijd blijft voor ons erg moeilijk!
groetjes Rita